مایه شادى و اندوه دلها 
دیگر ویژگى خاص آن حضرت ، این است که هم مایه شادمانى و روشنایى و سرور دل ماست و هم منشأ غم و اندوه قلبها.
توضیح بحث اینکه : از آنجایى که حسین علیه السلام از آغاز آفرینش نور وجودش تا دامنه قیامت و جهان آخرت ، به دلایلى که پیشتر اشاره رفت ، برانگیزاننده غم و اندوه ، در دلهاى با ایمان است و حتى در سراى آخرت که سراى غم و اندوه نیست همگان به یاد و نام و شهادت او سوگوارى مى کنند؛ به همین جهت خداوند از پرتو وجودش بهشت وحوریان بهشتى را آفرید تا همانگونه که سبب حزن و اندوه دلهاست ، باعث سرور و شادمانى قلبها نیز باشد.
در روایتى از پیامبر گرامى صلى الله علیه و آله آورده اند که در این مورد فرمود:
(خداوند، پیش از آنکه آدم را پدید آورد مرا آفرید و على و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام را.
ما را هنگامى آفرید که نه آسمان برافراشته بود و نه زمین گسترش یافته ، نه نورى بود و نه ظلمت و تاریکى ، نه خورشیدى آفریده بود و نه ماهى ، نه بهشتى و نه دوزخى .)
عبّاس پرسید: (آغاز آفرینش شما چگونه بود؟)
فرمود: (عموجان ! هنگامى که خداوند آفرینش ما را اراده فرمود به گفتارى سخن گفت و از آن نورى پدید آورد، آنگاه به سخنى دیگر تکلّم فرمود و از آن روحى پدیدآورد و پس از آن نور را به روح در آمیخت ومرا آفرید و به همین صورت ، على و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام را .
ما او را هنگامى که ستایشى نبود، مى ستودیم و هنگامى که به تقدیسى امر نشده بود، تقدیس مى کردیم از آن پس که خداوند اراده آفرینش مخلوق خویش را کرد، نور مرا شکافت و از آن عرش را پدید آورد، با این بیان ، عرش از نور من است و نور من از خدا، روشن است که نور من از عرش برتر است .
سپس ، نور برادرم على علیه السلام را شکافت و فرشتگان را از نور او آفرید، پس فرشتگان از نور او هستند و او برتر از فرشتگان .
آنگاه نور دخترم فاطمه علیها السلام را شکافت و از نور او آسمانها و زمین را آفرید و او برتر از آسمانها و زمین است .
پس از آن نور فرزندم حسن را شکافت و از آن خورشید و ماه را آفرید، پس خورشید و ماه از نور حسن علیه السلام هستند و او برتر از خورشید و ماه .
آنگاه نور فرزندم حسین علیه السلام را شکافت و از آن بهشت و حوریان بهشتى را آفرید، پس بهشت و حوریان از نور فرزندم حسین هستند و او از نور خدا و برتر از بهشت و حوریان بهشتى است .)⁽⁹⁸⁾
آرى ! از خصوصیّات حسین علیه السلام این است که نام و یاد و حقیقت و شهادت افتخار آفرینش ، هم حماسه ساز و غم انگیز است و هم مایه افتخار و شادمانى دلهاى باایمان .
و از شگفتیهاى این ویژگى آن حضرت اینکه ، بهشت و حوریان بهشتى که پرتوى از نور او و سمبل زیبایى و شادمانى اند، آنها نیز با یاد ونام و شهادت او، دچار غم و اندوه مى گردند و آن گرامى با اینکه برانگیزاننده افتخار و شادمانى است ، حماسه ساز و حزن انگیز نیز هست ؛ چرا که با نام و یاد شهادت او، بهشت گریست و حوریان در برترین جایگاهها، بر چهره خود زدند و سوگوار او شدند و از این شگفت تر اینکه آن حضرت همانطور که سبب اندوه بهشت گردید، شادمانى آن را نیز باعث شد، چرا که بهشت از پروردگارش خواست تا او را آراسته سازد و خداوند ارکان آن را به نور حسن و حسین علیهما السلام آراست و آنگاه بود که بهشت بسان عروسى که بر خود بنازد، بر خود بالید